Festival National du Film d’Animation, 2025 yılı için hazırlanan bu etkinlik, sadece gösterimlerden ve çeşitli atölyelerden ibaret değil. Ancak bu tür festivallerin arka planında yatan sıkıntılar, katılımcılar kadar organizatörleri de derinden etkiliyor. Bugün tüm dikkatleri üzerine çeken bu festivalin, aslında ne kadar yüzeysel bir organizasyon olduğunu vurgulamak gerekiyor. Öncelikle, bu festivalin “profesyonel” kısmı üzerine söylememe izin verin. Konferanslar, atölyeler ve paneller düzenleniyor, ama bunların gerçek bir değer taşıdığı söylenemez. Gerçekten değerli içerikler sunmaktan çok, sadece birer göz boyama meselesine dönüşmesi oldukça üzücü. Bu tür etkinliklerde bir araya gelen profesyonellerin çoğu, yalnızca isimlerini duyurmak için buradalar, ama gerçek bir etkileşim ve bilgi alışverişi yok. Yarışmalar ve pitch oturumları, yeni yeteneklerin keşfedilmesi için bir fırsat olarak sunuluyor, ama aslında bu, sıkıcı bir tekrara dönüşüyor. Bize sunulan içerikler, sürekli olarak aynı yüzlerin ve aynı fikirlerin etrafında dönüyor. Festivalin tanıtımında yer alan "jams" ve "tartışma masaları" gibi etkinlikler, herkesin katılabileceği birer kutlama değil. Gözlemlerime göre, bu tür etkinlikler genelde belirli bir grup insanın kendini ön plana çıkarması için bir fırsat olarak kullanılıyor. Yani, gerçekten katılımcı ve kapsayıcı bir ortam yaratmak yerine, yine belli başlı isimlerin ve şirketlerin çıkarlarını gözeten bir organizasyon haline geliyor. Burada, gerçek sanatçılara ve yenilikçi fikirlere yer yok. Rennes'deki bu festival, toplumun gerçek ihtiyaçlarını ve beklentilerini karşılamaktan çok uzak. İnsanlar, sırf göz alıcı etkinlikler ve şovlar için bir araya geliyorlar, ama derinlikten yoksun içeriklerle karşılaşıyorlar. Bu noktada, festival organizatörlerine sesleniyorum: Gerçekten yaratıcı ve yenilikçi bir ortam yaratmak istiyorsanız, bu sürecin içine daha fazla yenilikçi fikir, daha fazla yeni yüz katmalısınız. Yoksa, bu festival, sadece geçmişin tekrarı olmaktan öteye gidemeyecek. Sonuç olarak, Festival National du Film d’Animation, yalnızca bir film festivali olmanın ötesine geçemiyor. Gerçek bir sanat ve kültür festivali olabilmesi için, daha derin bir içerik ve daha fazla katılımcı ile dolu bir program oluşturulması şart. Şu anda gördüğümüz manzara, sadece yüzeysel bir kutlama ve bu da bizleri derin bir hayal kırıklığına uğratıyor. #FestivalNationalduFilmdAnimation #Rennes2025 #Sanat #Kültür #HatalıOrganizasyon

Je suis vraiment exaspéré par la tendance actuelle à faire du marketing pour des consoles de jeux qui ne peuvent tout simplement pas rivaliser avec la nostalgie et la magie de la Sony PSP. Oui, vous avez bien entendu, rien ne sera jamais aussi cool que la PSP, et je suis fatigué d'entendre les discours sur le Switch 2 comme si c'était la seconde venue de Jésus en matière de jeux vidéo. C'est presque insultant pour ceux d'entre nous qui ont grandi avec la PSP, une console qui a redéfini le portatif et a marqué une génération entière de joueurs. La Sony PSP n'était pas simplement un gadget ; c'était une expérience. Une expérience qui a fusionné la portabilité avec une puissance graphique qui, à l'époque, était révolutionnaire. Je me souviens encore des heures passées à jouer à "God of War: Chains of Olympus" tout en voyageant, une véritable prouesse technique pour l'époque. Et maintenant, on nous dit que le Switch 2 va tout balayer sur son passage ? Allons donc ! Comparer ces deux consoles est un affront à l'héritage de la PSP. Le Switch 2, malgré toutes ses promesses, ne sera jamais en mesure de capturer l'essence de ce qui faisait de la PSP une console emblématique. Et parlons des jeux – oui, le Switch a peut-être quelques titres phares, mais en termes de variété et d'innovation, il est loin derrière la PSP qui a apporté des classiques inoubliables comme "Daxter" et "Lumines". Pourquoi devrions-nous nous contenter de remakes et de suites quand la PSP nous a offert une bibliothèque riche et diversifiée ? La nostalgie est belle, mais elle ne devrait pas être une excuse pour ignorer les réalités de l'innovation vidéoludique. Je suis furieux que les fans de Nintendo semblent avoir oublié ce que signifie vraiment être un joueur. Nous ne sommes pas là pour juste nous contenter de ce que l'on nous sert ; nous voulons de la qualité, de l'innovation, et des expériences qui nous marquent à jamais. La PSP a su faire tout cela avec brio, et je ne comprends pas comment on peut envisager que le Switch 2, avec ses limitations techniques et son approche peu inspirante, puisse rivaliser avec ce chef-d'œuvre du jeu vidéo. Alors, réveillez-vous, les fans ! Arrêtez de vous laisser berner par le battage médiatique autour du Switch 2. Rappelez-vous de la Sony PSP et de la magie qu'elle a apportée dans nos vies. Rien ne sera jamais aussi cool que cela, et c'est un fait que nous devons défendre avec fierté. Nous ne devons pas laisser l'histoire se répéter avec des consoles qui n'apportent rien de nouveau. Il est temps de faire entendre notre voix et d'exiger plus de la part de l'industrie du jeu vidéo. #SonyPSP #Switch2 #JeuxVidéo #Nostalgie #Gaming

Irrational stüdyosu, Bref 2 serisi için 3 dakikalık bir VFX breakdown yayınladı. Yani, işte bir şeyler yapmışlar ama izlemek için pek hevesli değilim. Tamam, bazı sahneler çok havalı ve bilim kurgu unsurları var, ama yine de... "30 saniye oturmaya ihtiyaç duydu, oturdu..." kısmı için çok uğraşmışlar gibi görünüyor. Gerçekten bu kadar uzun süre oturmayı anlatmak için bu kadar detaylı bir çalışma mı gerekiyor? Yani, evet, efektler fena değil ama sonuçta bir yerden sonra insan sıkılıyor. Bütün bu yaratıklar, portallar ve uzay gemileri arasında kaybolmak çok da heyecan verici değil. Her şey çok karmaşık ve izlemek biraz yorucu. Bir şeyleri yapmak için çok zaman harcamışlar ama bazen 30 saniye oturmak o kadar da derin bir konu değil gibi. Yine de, raporları izleyenler için belki ilginç olabilir. Ama benim için çok fazla bilgi, çok az ilgi. Belki bir gün oturup tekrar izlerim, belki de... Ama şu an için sadece geçip gidecek gibi görünüyor. Neyse, umarım bu VFX breakdown'ı izlemek isteyenler için keyifli olur. Benim için ise biraz sıkıcıydı. #VFX #Bref2 #İrrational #Sıkıcı #Film

Non posso credere che nel 2023 ci sia ancora gente che si illude di poter "restaurare" l'amore per il design della stampa. Questo articolo, intitolato "Questo straordinario giornale ha ripristinato la mia storia d'amore con il design della stampa", è l'ennesimo tentativo stravagante di glorificare un formato che, in realtà, è obsoleto e superato. È ridicolo! La stampa è morta e sepolta, e chiunque pretenda il contrario sta vivendo in un’illusione. Il concetto che la Newspaper Club possa riportarci al "piacere semplice del design tattile" è una presa in giro. Seriamente? Tattile? Ma parliamo di un formato che si sfoglia, si strappa e si deteriora. Siamo nel 2023! Viviamo in un'era digitale in cui l'informazione è accessibile in un istante, eppure ci sono ancora persone che si crogiolano nei ricordi di una carta che ingiallisce e diventa polvere. La verità è che la nostalgia non giustifica la sofferenza di un design antiquato e poco pratico. E poi, cos'è questa storia di ritrovare l'amore per il design della stampa? Se pensi che il design di un giornale cartaceo possa competere con la fluidità, l'interattività e la bellezza del digitale, sei completamente fuori strada. La stampa non può e non deve essere romanticizzata. È frustrante vedere come gli sforzi per riportare in auge un formato superato vengano accolti con entusiasmo da chi non riesce a vedere oltre il proprio naso. Cos'è, il desiderio di tornare indietro nel tempo? È una follia! In un momento in cui il mondo si sta muovendo verso la sostenibilità e la riduzione dei rifiuti, promuovere la stampa è un colpo basso all'ambiente. Ogni pagina stampata è un albero abbattuto, ogni giornale è un passo indietro nella lotta contro il cambiamento climatico. Eppure, ci sono ancora individui che applaudono a queste "innovazioni" come se fossero qualcosa di rivoluzionario. Se la Newspaper Club vuole davvero restituirci un amore perduto, dovrebbe concentrarsi su come utilizzare le tecnologie moderne per rendere il design della comunicazione più sostenibile e accessibile, non su come riprodurre un'era che dovrebbe rimanere nel passato. Non possiamo più permetterci di affidarci a mezzi di comunicazione datati e inefficaci. È tempo di smettere di glorificare il passato e di abbracciare il futuro. La stampa non è mai stata l'unica forma di design e non dovrebbe essere presentata come una panacea per i nostri problemi di comunicazione odierni. Dobbiamo essere critici e non accontentarci di facili nostalgie. È ora di alzare la voce contro questa assurdità! #DesignModerno #ControLaStampa #Sostenibilità #FuturoDigitale #NostalgiaFolle

La soledad es un abismo profundo, y hoy me encuentro atrapado en sus sombras. Durante tres semanas, me he dejado llevar por la esperanza de que el Wacom Intuos Pro (2025) pudiera ser la luz que necesitaba, una forma de expresar todo lo que siento, de conectar con algo, aunque sea digitalmente. Pero, a pesar de las grandes características que promete, hay una parte de mí que se siente incompleta, como si cada trazo que intento dibujar se perdiera en el aire, como mis pensamientos que nunca encuentran el camino para salir. He esperado con ansias este momento, imaginando que este pequeño tablet de dibujo sería mi salvación, mi voz en un mundo que a menudo silencia mis emociones. Sin embargo, a medida que los días pasan, me doy cuenta de que la soledad puede acompañar a las mejores herramientas. Las funcionalidades del Wacom Intuos Pro son impresionantes, pero ¿de qué sirve si mi corazón está vacío? Cada línea que dibujo parece un eco de mi tristeza, un recordatorio de lo que falta en mi vida. El contacto con el lápiz y la superficie de la tableta debería ser un momento de conexión, pero en lugar de eso, me encuentro atrapado en un ciclo de anhelo. Las grandes características escondidas en este pequeño dispositivo son impresionantes, pero no pueden llenar el vacío que siento dentro de mí. Así, cada día, me sumerjo más en esta lucha interna, tratando de encontrar un sentido en lo que hago, tratando de dejar que la creatividad fluya como un río, pero sin poder evitar que la corriente se detenga en las piedras de mi melancolía. Es doloroso observar cómo el arte puede ser un refugio, y al mismo tiempo, una cárcel. La belleza que puedo crear no mitiga el dolor de la soledad. Cada trazo se convierte en un lamento, cada color en un suspiro ahogado. Intento encontrar consuelo en la tecnología, en la promesa de un mundo lleno de posibilidades, pero la realidad siempre vuelve a golpearme con su fría indiferencia. Quizás un día, el Wacom Intuos Pro (2025) será más que un simple objeto en mi escritorio. Tal vez, con el tiempo, pueda encontrar en él un compañero en mis momentos de soledad. Pero hoy, la tristeza se siente como una compañera omnipresente, y el arte que debería liberarme, a veces, se convierte en un recordatorio de lo que me falta. #Soledad #Arte #WacomIntuosPro #Tristeza #Creatividad

In a world that feels increasingly lonely, the return of the Muppets in VR sparks a bittersweet nostalgia. I remember the joy they brought to my childhood, their silly antics and vibrant laughter. Yet, with every sketch they unveil, I can't help but feel the weight of their absence in reality, as if they are mere shadows of the happiness they once embodied. The vibrant colors of their world contrast sharply with the gray hues of my own life. As Muppet Vision 3D fades into memory, I am left with a void that no virtual experience can fill. The laughter that echoing in the theaters now feels like a distant dream, a reminder of the innocence that has long since slipped away. I find solace in these new sketches, yet they also serve as a painful reminder of how disconnected I am from the joy they once represented. Every character that pops up on the screen, every clever quip, feels like a fleeting moment of happiness that I can never truly grasp. It's as if the Muppets are reaching out from behind the screen, inviting me to join their world, but I remain trapped in my solitude, unable to cross that invisible barrier. The more I watch, the more I realize how far removed I am from that sense of belonging, that warmth of companionship. The Muppets may come back to entertain, but the laughter feels hollow without someone to share it with. Their quirky sketches remind me of what I've lost—connections that once brought light into my life, now replaced with echoes of silence. I yearn for the days when joy was a shared experience, not just a moment in a virtual world. As I sit in my quiet room, watching the colorful chaos unfold on the screen, I can’t help but feel the sting of loneliness creeping in. The Muppets might be back in VR, but for me, the laughter is just a whisper in the wind, fading away like all the moments I've wished to share with someone who understands. It’s a cruel irony that the return of something so beloved can also highlight just how alone I feel in this vast, unfeeling world. #Muppets #VR #Loneliness #Nostalgia #Heartbreak

En un rincón oscuro de mi alma, donde las palabras se entrelazan como ambigramas, siento el peso de la soledad. La simetría gráfica de mis pensamientos se distorsiona, reflejando un vacío que resuena con cada latido de mi corazón. La vida, en su misteriosa danza, se convierte en un juego cruel donde los sueños se desvanecen como un eco lejano. Cada ambigrama que encuentro parece contar una historia de anhelos no cumplidos, de promesas rotas y de la búsqueda interminable de conexiones que nunca llegan. En este universo inoui, donde los reflejos de palabras me miran con tristeza, me doy cuenta de que la belleza puede ser tan dolorosa como la soledad misma. Las letras giran y se transforman, pero en mi realidad, los colores se desvanecen, dejando solo tonos grises que susurran una tristeza infinita. A veces, me pregunto si hay alguien que comparta esta carga, esta sensación de estar atrapado en un laberinto de pensamientos que no encuentran salida. La simetría que busco en las relaciones humanas se quiebra, dejando fragmentos que duelen más que la ausencia misma. Los ambigramas, con su magia visual, me recuerdan que incluso las palabras pueden ser engañosas, que lo que parece bello a simple vista puede estar lleno de contradicciones dolorosas. La soledad se convierte en mi única compañera, susurrando secretos que nadie más escucha. Me siento perdido en un espacio donde el arte y la comunicación se mezclan, pero mi voz se ahoga en el silencio. La búsqueda del sentido, de la conexión, se siente como un laberinto sin salida, donde cada intento de acercamiento se encuentra con la fría indiferencia del universo. A medida que la noche se cierne sobre mí, las estrellas se convierten en testigos silenciosos de mi tristeza. La belleza de los ambigramas, con su simetría y su significado oculto, se asemeja a la lucha interna que llevo dentro. Un reflejo de un deseo profundo de ser comprendido, de ser visto, pero la realidad es un espejo roto que no refleja nada más que mi soledad. Así, en este universo de ambigramas y palabras, sigo buscando la luz que parece esquiva. La esperanza se convierte en un hilo delgado que se estira, pero que nunca se rompe del todo. Quizás, algún día, encontraré a alguien que entienda este laberinto de emociones, que pueda ver más allá de las palabras y las imágenes, y que sepa que, detrás de cada simetría, hay un corazón latiendo con tristeza. #Soledad #Ambigramas #Reflejos #Tristeza #Palabras

Het is echt beschamend hoe we vastzitten in deze wrede cyclus van verouderde technologie! Neem bijvoorbeeld het idee van het "vastleggen van screenshots met een nepprinter". Hoe absurd is dat? We leven in het jaar 2023, en toch zijn er mensen die nog steeds hun oude analoge testapparatuur met CRT-schermen proberen te doorzien met zulke belachelijke en verouderde technieken. Het is alsof we terug in de tijd zijn gekatapulteerd naar een tijdperk waar technologie niet vooruitgang boekt, maar ons alleen maar tegenhoudt! Waarom blijven we zulke inefficiënte methoden gebruiken? Het idee dat je een screenshot moet maken met een nepprinter lijkt niet alleen onhandig, maar ook volstrekt achterhaald. Dit toont de algehele stilstand in innovatie en creativiteit aan in de technische wereld. Hoeveel tijd en moeite wordt er verspild aan het proberen om deze verouderde apparatuur te gebruiken in plaats van te investeren in nieuwe, efficiënte technologie? Het is schandalig! De mensen die deze methodes verdedigen lijken te vergeten dat technologie bedoeld is om ons leven gemakkelijker te maken, niet om ons te frustreren met onzinnige trucs. Er zijn talloze manieren om informatie vast te leggen zonder terug te vallen op zo'n primitieve techniek. Het is tijd dat we de stap zetten naar modernisering in plaats van ons vast te klampen aan de schaduwen van de geschiedenis. Laat die nepprinters achter en investeer in echte, functionele oplossingen! Daarnaast, deze verouderde apparatuur met CRT-schermen, moeten we dat echt blijven gebruiken? Het is alsof we een dinosaurier in leven houden terwijl we weten dat hij niet meer thuishoort in deze wereld. De technologische vooruitgang heeft ons in staat gesteld om ongelooflijke dingen te doen, maar hier zijn we dan, met een stel oude rommel. Het is frustrerend en onacceptabel! Denk na over de effectiviteit en de tijd die we verspillen aan dit soort praktijken. We moeten ons uit deze vicieuze cirkel bevrijden en onze aandacht richten op wat er echt toe doet: vooruitgang, innovatie en efficiëntie. Het is tijd om de nepprinters en CRT-schermen voorgoed achter ons te laten en te omarmen wat de toekomst te bieden heeft. We verdienen beter! Laten we deze archaïsche technieken afschaffen en ons richten op een betere, slimmere toekomst! #Technologie #Innovatie #Veroudering #Efficiëntie #Vooruitgang

Nos próximos dias, vai rolar o Festival de Annecy. E, aparentemente, várias organizações e sindicatos decidiram que é uma boa ideia fazer uma manifestação. O motivo? A tal da regulação das IAs generativas. Sinceramente, é um assunto que parece cansativo. São 18 organizações que assinaram um documento pedindo que a indústria criativa pense mais sobre o impacto que essas IAs estão tendo. Eles falam de artistas de várias áreas, como imagem, som e escrita. Mas, come on, quem realmente se importa? O mundo está cheio de coisas para se preocupar, e isso parece mais uma daquelas discussões sem fim. Acho que a ideia é que as pessoas entendam que as IAs estão mudando a forma como criamos e consumimos arte. Mas, para ser honesto, essa mudança já está acontecendo há um tempo, e a ideia de protestar agora parece meio... sem sentido. A verdade é que é difícil ver como isso vai trazer alguma mudança real. Enfim, a manifestação pode até ter um bom propósito, mas, no fundo, parece apenas mais uma oportunidade para as pessoas se reunirem e falarem sobre algo que, no final das contas, não vai mudar muita coisa. O que você acha? #FestivalDeAnnecy #IAsGenerativas #Arte #Protesto #IndústriaCriativa

🌟 Hey, wonderful community! 🌟 Today, I want to take a moment to dive into something truly exciting: the servers behind the immersive world of *Dune Awakening*! 🎮✨ This game, crafted by the amazing team at Funcom (the minds behind Conan Exiles), isn’t just another survival game; it’s an epic adventure that invites us into a vast, open world filled with endless possibilities! 🌍🔥 So, how do these servers work, you ask? 🤔 Well, they are the backbone of the entire gaming experience! Imagine stepping into a universe where you can explore, build, and survive alongside friends and fellow players from all over the globe! 🌐💪 The servers are designed to handle multiple players simultaneously, ensuring that everyone has a smooth and enjoyable experience. Whether it’s crafting the perfect base, battling fierce creatures, or uncovering hidden treasures, these servers make it all happen seamlessly! 🏰⚔️ What’s truly incredible is how these servers maintain the game’s dynamic environment. 🌱🌞 The world of *Dune Awakening* is not static; it evolves and adapts based on player actions. This means that every time you log in, you might encounter something new and unexpected! Isn’t that just amazing? 💖✨ It keeps the adventure fresh and encourages us to keep exploring, keep building, and keep surviving! And let’s not forget the community aspect! 💬🤗 The servers bring us together, creating a space where friendships are formed, strategies are shared, and triumphs are celebrated. Every time you team up with someone to conquer a challenge or share a tip on survival tactics, you’re contributing to a vibrant community that thrives on collaboration and positivity! 🙌🌈 So, whether you’re a seasoned gamer or new to the world of survival games, *Dune Awakening* offers a thrilling experience that promises to keep your spirit high and your excitement alive! 🎉🕹️ Dive into the adventure, embrace the challenges, and most importantly, have fun! Let your creativity soar as you navigate this incredible world, and remember, every step you take is a building block toward your epic journey! 🚀💖 Keep shining, keep gaming, and let’s make every moment count in *Dune Awakening*! 🌟🎊 #DuneAwakening #Funcom #GamingCommunity #SurvivalGames #OpenWorldAdventure